Istureno mjesto u maloj filmografiji legendarnog Brucea Leeja rezervirano je za film “Na zmajevom putu” (“Meng long guo jiang”/”The Way Of The Dragon”, 1972.). To je najpopularniji Leejev film iza “U zmajevom gnijezdu”. Već tada Lee je bio “na zmajevom putu” da postane međunarodna zvijezda i promućurno je izmjestio radnju filma iz Hong Konga u Rim, bliže Hollywoodu. “The Way Of The Dragon” bio je most prema “Enter The Dragon”.
Sve je bilo veće u odnosu na prethodne Leejeve filmove “Veliki gazda” i “Šaka bijesa”, od produkcije i scenografije do borilačke koreografije. Lee je imao veće mišiće nego prije i baratao je s čak dva para nunčaka, nadmašivši sebe iz “Fist Of Fury”. Konačno, borio se protiv čuvenog Chucka Norrisa u rimskom Koloseju.
Prijašnji Leejevi filmovi bili su orijentirani primarno na azijsko tržište, ali “Na zmajevom putu” je gledao i prema Zapadu. U uvodnoj sceni Lee kao Tang Lung dolijeće iz Hong Konga u Rim, a njegov lik predstavljen je odzumiranjem, od krupnog plana do cijele figure. Vjerojatno se Lee odlučio na to kako bi najavio da će trebati neko vrijeme dok ga kamera zumira u akciji. Doista, “The Way Of The Dragon” kreće se puževim korakom i proći će skoro pola sata do prve borilačke scene.
Dotad, Lee pokušava demonstrirati komičarski tajming s obzirom na “riba izvan vode” priču (Azijac u Rimu), no to mu glumački/režijski većinski ne uspijeva i “Na zmajevom putu” povremeno izgleda prilično amaterski u neakcijskim scenama, s puno praznog hoda i nesinkroniziranog “dubbinga”.
Komedija Leeju bolje pristaje kad je sparena s akcijom i čini se kao “martial arts” odgovor na ono što je u tom periodu (i kasnije) radio Bud Spencer sam ili s Terenceom Hillom, postavljajući ovim filmom temelje za humornu kung-fu akcijnost Jackieja Chana, najviše scenom kad se jedan od negativaca trudi kopirati Leejevo baratanje nunčakama da bi pritom udario samoga sebe.
Negativci su se inače namjerili na restoran Tangovih rođaka, koji će on početi štititi od njihova reketarenja, prolazeći put od miroljubivog turista do nepobjedivog “martial artista”. “Kung-fu ti je izvrstan, kakav borac”, komplimentiraju s pravom prebrzom i snažnom Tangu koji zna natuknuti što negativce čeka (“pokret broj 4: zmaj traži put”, “zmaj maše repom” itd.).
Brzinu kakvu je posjedovao Lee rijetki su na filmu uspjeli dosegnuti, Chan, Van Damme, Jet Li, Wesley Snipes i Scott Adkins recimo, a na njegove mišiće bio je ljubomoran i jedan Schwarzenegger. Svaki put kad uslijedi eksplozija kung-fua, “The Way Of The Dragon” živne i umije impresionirati Leejevim akcijskim magnetizmom i isklesanim tijelom u borilačkom pokretu, premda se film režijski i koreografski ipak ne može mjeriti sa superiornijim “Enter The Dragon” ili “Krvavim sportom” i “Kickboxerom”.
Kao redatelj, Lee se ugleda na Sergija Leonea i akcijska kadriranja iz špageti-vesterna (“Za šaku dolara”, “Dobar, loš, zao”, “Bilo jednom na Divljem zapadu”), što ima smisla s obzirom na priču nalik na kaubojce i kadar Brucea uokvirenog među Chuckovim nogama u kimonu, kao i to da nunčake u ruci “martial arts” junaka djeluju kao štapini dinamita povezani lancem.
Ubojit je Lee i bez oružja. Jednim udarcem nogom odbacio je nekog tipa nekoliko metara dalje u kartonske kutije i u skoku “mae gerijem” razbio luster kao kad je glumio Kata u seriji “Green Hornet”. Nitko mu nije ravan, ni majstori koje negativci dovode da srede Tanga, odnosno samo bi to Chuck kao Colt mogao biti.
”Predlažem da zovemo Colta, on je najbolje što Amerika nudi”, padne sugestija i eto Norrisa, tadašnjeg sedmerostrukog prvaka u karateu, koji će oponentu pokazati palac dolje poput Cezara kad se sretnu u gladijatorskom Koloseju. Scena duela između dvojice borilačkih gladijatora daleko je najbolje režirana i koreografirana u filmu, traje dobrih desetak minuta i odvija se na mitskom prostoru bez izgovorene riječi.
Samo šake i noge govore, pri čemu se neki udarci primaju u subjektivnom kadru i “yoko geriji” prijete nokautirati kameru. Zanimljivo, Chuck je kao negativac odjeven u bijelo, a Bruce kao pozitivac u crno, ali zajedno čine borilački jin-jang. Borci se toliko upotpunjuju da Tang nerado ubija Colta i, kad to učini, pokriva ga gornjim dijelom kimona i polaže crni pojas na njegova prsa, odajući počast dostojnom protivniku.
Angažman Norrisa i ambijentacija akcije u Kolosej potvrđuju da je Lee imao dalekosežnu viziju žanra i sebe samoga. Tradicionalni kung-fu film u nadolazećim će godinama postati sastavni dio američke kinematografije i borilačke akcije, a jeka Leejevih udaraca u Koloseju odzvanjat će kroz stoljeća sve do vječnosti.